Odwaga wojownika – jest procesem, na który składa się integrowanie i konfrontowanie się z wieloma elementami w naszym życiu. Przede wszystkim jest to stawienie czoła wszystkim naszym lękom.
Aby proces był skuteczny, i aby móc przekazać go komukolwiek dalej – musi być poznany w praktyce. Teoretyczna wiedza na temat procesu, bez osiągnięcia podobnego stanu wewnątrz siebie (w praktyce), daje tylko możliwość rozpoznania kierunków, możliwości jak i zagrożeń, które zintegrowane są z procesem.
Żeby dogłębnie zrozumieć zagadnienie dobrze jest prześledzić życie wojowników – ich realia i wyzwania dnia codziennego, z jakimi musieli się integrować.
Realia życia wojownika:
- Wojownik rodząc się znał swoją rolę, i był pogodzony ze swoim losem.
- Śmierć stale towarzyszyła mu na polu bitwy.
- Każdego dnia mógł odejść, z tego względu każdego dnia był na to gotowy.
- Nie podejmował żadnej aktywności, w którą nie wierzył
i za którą nie był w stanie oddać życia
- Wojownik żyje w pełni – tu i teraz, nie ma dla niego przeszłości ani przyszłości. Widzi kierunek, lecz żyje chwila obecną.
Wojownik zawsze realizuje swoje zadanie, lub ginie realizując je – krocząc swoją drogą.
Wojownik zawsze jest gotów oddać swoje życie, ale nigdy go nie naraża gdy nie a takiej potrzeby.
Zalecenia w życiu codziennym:
- Należy rozpoznać nasze talenty, to co uwielbiamy robić, kochamy, co czujemy że sprawia nam radość i jest naszym zadaniem, celem, misją, przeznaczeniem – i robić to. Nie ma nic gorszego pod koniec życia niż nie zrealizowane talenty i gorycz za tym idąca.
- Zawsze wszystko porządkować na bieżąco.
- Wszystkie sprawy spadkowe, majątkowe itp.
- Spisujemy testament, informujemy bliskich jak mają postąpić w przypadku naszej śmierci.
- Nie odkładamy niczego na później, jeśli potrzebujemy coś komuś powiedzieć – mówimy. Zrobić – robimy. Nie ma przestrzeni na to, aby czekać z powiedzeniem bliskim, że ich kochamy czy są dla nich ważni.
- Nie rozpamiętujemy przeszłości, to co możemy zrobić robimy, to czego nie możemy zrobić – akceptujemy. Każda decyzja jest idealna i najlepsza w momencie jej podejmowania. Z perspektywy czasu mamy komfort posiadania większego doświadczenia, nowych informacji – i mogli byśmy zareagować w zupełnie inny sposób. Jednak chwila na podjęcie akcji jest tylko jedna. Dlatego jakiekolwiek działania są podejmowane – bierzemy za nie odpowiedzialność i działamy. Można wyciągać wnioski i na przyszłość działać w zupełnie inny sposób, lecz nie rozpamiętywać przeszłości.
- Jeśli zawsze chcieliśmy wyjechać w egzotyczną podróż, robimy to – lub działamy w tym kierunku. Dywagacje – kiedyś to zrobię, na emeryturze się tym zajmę itp. są niedopuszczalne.
- Na bieżąco weryfikujemy nasze cele. Sytuacje w których się znajdujemy.
- Każdego dnia sprawdzamy, czy praca, działania jakie podejmujemy – są tego warte. Gdybyśmy mieli jutro umrzeć – czy nadal byśmy to robili?
- Stale utrzymujemy uważny umysł, jesteśmy „tu i teraz”, funkcjonujemy w stanie trzeźwego, uważnego umysłu, umysłu sprzed myślenia. Umysłu pozbawionego projekcji, wyobrażeń, oczekiwań.
- Jeśli mamy jakikolwiek lęk, trzeba się z nim skonfrontować.
- Przykładowo, jeśli zawodnik sztuk walk boji się uderzenia w głowę, powinien go doświadczyć. Będzie wiedział jak zachowywać się w takiej sytuacji.
ZASTOSOWANIE
Proces całkowicie odcina głębokie pokłady lęku i możliwość utraty przez nie energii. Ekstremalnie zwiększa szybkość regeneracji i relaksacji organizmu. Eliminuje całą masę PRZYCZYN chorób nieszczęść i niepowodzeń życiowych.
Praktyczne opanowanie procesu w pełni, powoduje iż:
- Pojawia się stan całkowitego braku lęków
- Osoby nie można skorumpować, przekupić i zepsuć moralnie, chyba że sama tego chce i takie będą jej prywatne cele
- Znika możliwość trwałej manipulacji psychicznej, lub całkowicie możliwość podejmowania jakichkolwiek manipulacji względem wyszkolonej osoby
- Wzrasta skuteczność w podejmowaniu zadań życia codziennego
- Każdego dnia żyjemy w pełni realizując swoje zadania
- Terapeuci, odczuwają komfort w pracy zawodowej, wzrasta bezpieczeństwo pracy
- Pojawia się brak możliwości zniszczenia psychicznego wyszkolonej jednostki
- Na sportowców przestają działać sztuczki psychiczne podejmowane przez oponentów podczas rywalizacji
- Pojawia się większa łatwość w podejmowaniu trudnych decyzji
- Zwiększa się sprawność działania w sytuacjach kryzysowych
Tego typu procesy znajdują zastosowanie w szkoleniu:
- Funkcjonariuszy policji, straży pożarnej itp.
- Żołnierzy
- Biznesmenów
- Negocjatorów
- Sportowców
- Terapeutów
- Osób narażonych na ryzyko śmierci
Osoby w ten sposób wyszkolone znajdują zastosowanie w najbardziej kryzysowych sytuacjach. Jako przykład można podać pracę negocjatorów specjalizujących się „w kryzysowych sytuacjach”.
Podczas gdy przeciętny pracownik balansuje na granicy ataku serca i pełnej paniki, właściwie wyszkolona z praktycznym doświadczeniem osoba zachowuje się co najmniej naturalnie.
W powyższym przypadku wykorzystywani są byli pracownicy jednostek specjalnych, lub agenci wywiadu. Niezależnie od tego w jakiej sytuacji się znajdą, nie „stracą głowy”. Czy ktoś grozi im bronią, czy też będą musieli zareagować w sposób ostateczny i wyeliminować kogoś fizycznie aby uratować czyjeś życie – są na to przygotowani, przechodzili tego typu sytuacje wiele razy i wiedzą jak się w nich odnajdywać.
Są przygotowani na wszystko w myśl przysłowia:
„lekki trening – ciężka wojna, ciężki trening – łatwa wojna”.
Każda osoba, która kiedykolwiek straciła zdrowie, pieniądze, dom, partnera, pozycję zawodową, cokolwiek co bała się utracić – i skonfrontowała się z procesem jest w stanie w przyszłości przyjąć go bez lęku. Dodatkowo posiada praktyczne doświadczenia, jak wstać, podnieść się z takiej sytuacji.
Mistrz Zen Seung Sahn mawiał: „przewrócić się sześć razy, podnieść siedem razy.”
Aby proces był skuteczny, i aby móc przekazać go komukolwiek dalej – musi być poznany w praktyce. Teoretyczna wiedza na temat procesu, bez osiągnięcia podobnego stanu wewnątrz siebie (w praktyce), daje tylko możliwość rozpoznania kierunków, możliwości jak i zagrożeń, które zintegrowane są z procesem.
Żeby dogłębnie zrozumieć zagadnienie dobrze jest prześledzić życie wojowników – ich realia i wyzwania dnia codziennego, z jakimi musieli się integrować.
Realia życia wojownika:
- Wojownik rodząc się znał swoją rolę, i był pogodzony ze swoim losem.
- Śmierć stale towarzyszyła mu na polu bitwy.
- Każdego dnia mógł odejść, z tego względu każdego dnia był na to gotowy.
- Nie podejmował żadnej aktywności, w którą nie wierzył
i za którą nie był w stanie oddać życia
- Wojownik żyje w pełni – tu i teraz, nie ma dla niego przeszłości ani przyszłości. Widzi kierunek, lecz żyje chwila obecną.
Wojownik zawsze realizuje swoje zadanie, lub ginie realizując je – krocząc swoją drogą.
Wojownik zawsze jest gotów oddać swoje życie, ale nigdy go nie naraża gdy nie a takiej potrzeby.
Zalecenia w życiu codziennym:
- Należy rozpoznać nasze talenty, to co uwielbiamy robić, kochamy, co czujemy że sprawia nam radość i jest naszym zadaniem, celem, misją, przeznaczeniem – i robić to. Nie ma nic gorszego pod koniec życia niż nie zrealizowane talenty i gorycz za tym idąca.
- Zawsze wszystko porządkować na bieżąco.
- Wszystkie sprawy spadkowe, majątkowe itp.
- Spisujemy testament, informujemy bliskich jak mają postąpić w przypadku naszej śmierci.
- Nie odkładamy niczego na później, jeśli potrzebujemy coś komuś powiedzieć – mówimy. Zrobić – robimy. Nie ma przestrzeni na to, aby czekać z powiedzeniem bliskim, że ich kochamy czy są dla nich ważni.
- Nie rozpamiętujemy przeszłości, to co możemy zrobić robimy, to czego nie możemy zrobić – akceptujemy. Każda decyzja jest idealna i najlepsza w momencie jej podejmowania. Z perspektywy czasu mamy komfort posiadania większego doświadczenia, nowych informacji – i mogli byśmy zareagować w zupełnie inny sposób. Jednak chwila na podjęcie akcji jest tylko jedna. Dlatego jakiekolwiek działania są podejmowane – bierzemy za nie odpowiedzialność i działamy. Można wyciągać wnioski i na przyszłość działać w zupełnie inny sposób, lecz nie rozpamiętywać przeszłości.
- Jeśli zawsze chcieliśmy wyjechać w egzotyczną podróż, robimy to – lub działamy w tym kierunku. Dywagacje – kiedyś to zrobię, na emeryturze się tym zajmę itp. są niedopuszczalne.
- Na bieżąco weryfikujemy nasze cele. Sytuacje w których się znajdujemy.
- Każdego dnia sprawdzamy, czy praca, działania jakie podejmujemy – są tego warte. Gdybyśmy mieli jutro umrzeć – czy nadal byśmy to robili?
- Stale utrzymujemy uważny umysł, jesteśmy „tu i teraz”, funkcjonujemy w stanie trzeźwego, uważnego umysłu, umysłu sprzed myślenia. Umysłu pozbawionego projekcji, wyobrażeń, oczekiwań.
- Jeśli mamy jakikolwiek lęk, trzeba się z nim skonfrontować.
- Przykładowo, jeśli zawodnik sztuk walk boji się uderzenia w głowę, powinien go doświadczyć. Będzie wiedział jak zachowywać się w takiej sytuacji.
ZASTOSOWANIE
Proces całkowicie odcina głębokie pokłady lęku i możliwość utraty przez nie energii. Ekstremalnie zwiększa szybkość regeneracji i relaksacji organizmu. Eliminuje całą masę PRZYCZYN chorób nieszczęść i niepowodzeń życiowych.
Praktyczne opanowanie procesu w pełni, powoduje iż:
- Pojawia się stan całkowitego braku lęków
- Osoby nie można skorumpować, przekupić i zepsuć moralnie, chyba że sama tego chce i takie będą jej prywatne cele
- Znika możliwość trwałej manipulacji psychicznej, lub całkowicie możliwość podejmowania jakichkolwiek manipulacji względem wyszkolonej osoby
- Wzrasta skuteczność w podejmowaniu zadań życia codziennego
- Każdego dnia żyjemy w pełni realizując swoje zadania
- Terapeuci, odczuwają komfort w pracy zawodowej, wzrasta bezpieczeństwo pracy
- Pojawia się brak możliwości zniszczenia psychicznego wyszkolonej jednostki
- Na sportowców przestają działać sztuczki psychiczne podejmowane przez oponentów podczas rywalizacji
- Pojawia się większa łatwość w podejmowaniu trudnych decyzji
- Zwiększa się sprawność działania w sytuacjach kryzysowych
Tego typu procesy znajdują zastosowanie w szkoleniu:
- Funkcjonariuszy policji, straży pożarnej itp.
- Żołnierzy
- Biznesmenów
- Negocjatorów
- Sportowców
- Terapeutów
- Osób narażonych na ryzyko śmierci
Osoby w ten sposób wyszkolone znajdują zastosowanie w najbardziej kryzysowych sytuacjach. Jako przykład można podać pracę negocjatorów specjalizujących się „w kryzysowych sytuacjach”.
Podczas gdy przeciętny pracownik balansuje na granicy ataku serca i pełnej paniki, właściwie wyszkolona z praktycznym doświadczeniem osoba zachowuje się co najmniej naturalnie.
W powyższym przypadku wykorzystywani są byli pracownicy jednostek specjalnych, lub agenci wywiadu. Niezależnie od tego w jakiej sytuacji się znajdą, nie „stracą głowy”. Czy ktoś grozi im bronią, czy też będą musieli zareagować w sposób ostateczny i wyeliminować kogoś fizycznie aby uratować czyjeś życie – są na to przygotowani, przechodzili tego typu sytuacje wiele razy i wiedzą jak się w nich odnajdywać.
Są przygotowani na wszystko w myśl przysłowia:
„lekki trening – ciężka wojna, ciężki trening – łatwa wojna”.
Każda osoba, która kiedykolwiek straciła zdrowie, pieniądze, dom, partnera, pozycję zawodową, cokolwiek co bała się utracić – i skonfrontowała się z procesem jest w stanie w przyszłości przyjąć go bez lęku. Dodatkowo posiada praktyczne doświadczenia, jak wstać, podnieść się z takiej sytuacji.
Mistrz Zen Seung Sahn mawiał: „przewrócić się sześć razy, podnieść siedem razy.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz